چیزی درون سینه ام دُور برداشته...!!!

شاید عطشِ دلتنگی

حالا نه چشمهایم می بارد

نه آسمان بارانی می شود

هوسِ باران و خیسی

مرا به دنبالِ ابر میکشاند به هر کجا...

گاهی دریا ... گاهی سراب...

انزوای سکوتم را ..

حتی این رویاهای زخمی باور کرده اند!!!

دیگر چشم هایم را نمی بندم

حتی اگر لحظه ها روی چشمهایم خواب مانده اند

خدایا ! بیا کنار دلتنگی هایم تا آرام بگیرم

هیچ وقت صدای انتظارم شنیده نشد

دوباره سکوت....

و حرفهای بغض شده ی من خفه می شوند توی گلو 

در جوار سنگینی سکوتش ، نفس هایم بند بند می شود

 و من به جای نفس ، ذره ذره درد می کشم

می خواهم احساسم را در پیچ و تاب گلویم قورت دهم

اما حرفها ، بیشتر می خراشد و واژه ها در نگاهم فریاد می شوند

و سکوتم در حصار لحظه ها می شکند

می خواهم رها شوم از او ، اما  هوای درونم پر می شود از تمامِ او

و  احساسی که می تابد روی دلم و من دوباره در او می رویم چون پیچکی درون او

دوباره زمزمه ی های زارِ من ، خاموشی را کنار می زنم

کمی تبسم!! چاشنی این سکوت ِ سرد کن ، تبسمی که تسلای عطشِ تمنایم گردد

 تبسمی که مرا در آغوش گیرد و من هم دلتنگی هایم را در آغوش می کشم

لب هایم تب کرده اند برای اندکی ممزوج

شاید حرص نفس های دل ِتنگم به لبخندی داغ ، کمی آرام شوم  

دوباره شب ، خواب از چشمانم می رباید

دوباره شب، بوی او را می آورد و من سایه وار، بی قرار،می خزم درون او دیوانه وار

تمام شب....

نفس به نفس ، نفس می کشم او را ، می شوم پروانگی و دورش می گردم پروانه وار

دلم را پهن می کنم  به زیر پایش ، تا بنشینم کنار نفس هایش

 شاید که گرمای وجودش ، سرمای بیتابی ام را خاموش کند

می سوزم ، شاید اندکی در هُرم ِنفس های شرجی خیالم ، داغ شود 

و خاکسترمان در هم آمیخته شود ،شاید من هم  کمی "ما" شوم  

دوباره من غرق محال می شوم ، در خاموشی دلم ، نقش خیال می کنم

دم به دم در تاریکی درونش غرق می شوم ، تا که شُکُوه چشمانم تماشایی شود

 و اشکِ داغ دلتنگی ، حجم سنگینِ سکوت ناگفته ام را پاک کند  

 و ما بقیِ مرا ، درون ِاو حل کند 

 دوباره سکوتِ شـــب

دوباره تلنگر ِسنگینیِ نهیبِ نَفس ، چشمهایم سنگین تر نگاه می کنند

و میان صدای شب ، صدای نفس کشیدنم مچاله می شود  

دیگر تمام خیالم در سکوتِ اشک ها خلاصه می شود

اشک ها ولی مثل تیغِ تیزِ آتش اند ، بروی صورتم ، زخم تیره می کشند

دوباره رها می شوم در تنهایی ام ، تنم را از رویا تکان می دهم 

جلو آیینه ی بخار گرفته ی خیال می ایستم

و دوباره نظاره گرِ تکه های دلشوره ی تیره ی خیالم می شوم

دوباره انزوایِ سکوت ، و باز رها از تمام ِ او

 و صدای پای انتظار که گم می شود در هیاهوی لحظه ها 

و جای پای احساس ، روی واژه های سرگردان خاطرم

در قالبِ خاطره ای خیس ، ماندگار می شود

پ.ن: تا درد دارم یادم هست چه بر سرم آورد دلِ تنگم

تاول های دلم که خشک می شود، باز روز از نو دلتنگی از نو

چه هوای مطبوعی داشت

ترنم نم نمِ دلداری هایت

 در اون خنکایِ پس از چشم های بارانی ام   

 و چقدر خیسِ کلماتِ مهربانت شد

تنِ  خشکِ انتظارِ پر عطشم 

 که پس از مدتها

تشنگی را مزه مزه می کرد

 پی نوشت : شاید کمی آرام شدم

اما همیشه پشت ِ انتظارهای پرعطشم، سردیِ اعتنایت میخکوبم می کند

19و 27 مهرماه خیلی دلم گرفت

اینهم کیک پارسی بلاگ
به پاس تقدیر و تشکر از جناب مهندس فخری
و مهندس اسپایکا ( محمد آقا)
به خاطر ارتقاء پارسی یار
 و البته به همراه عکس علیرضا جیگر خاله هما
دورش بگردم دیونشم

و امااااااااااااااااا

آبجی جان حواسشون نبود جای "L"  و "O" رو اشتباه گذاشتن

که بعد از برش و قبل از خوردن متوجه شدم که دیگه دیر شده بود

روزها بی تفاوتی

هفته ها در سکون یک تفهیم

سال ها رخنه در وجود من

اکنون رویای بی تفاوتی

در سکون یک تفهیم

در وجودم رخنه می کند

انتظارهای زیبایم

بعضی ،حضور مردم در تشییع شهید حججی رو تبلیغات می دونند ، لابد مردمی هم که برای عزاداری امام حسین در محرم و عاشورا به خیابان میان بخاطر هیاهوی تبلیغاتی میان ! حسین بن علی علیه السلام رو یزیدیان غریبانه لب تشنه سر بریدن سر مبارکشان رو به نیزه کردند به بدن مبارکشان با اسب تاختند و استخوانهای حضرت رو شکوندند امروز هم یزیدیان سر پیرو حسین بن علی رو با لب تشنه بریدند به سرش جسارت و تعرض کردند دستهاشو همچون عباس علیه السلام قطع کردند و بدنش رو شکنجه دادند
به همون دلیلی که برای امام حسین عزاداری میکنن مردم به همون دلیل هم برای تشییع محسن حججی حاضر شدند
تکریم شهید و شهادت و ایثار که آموزگارش امام حسین بود
راز این حضور در هر دو مورد اینهاس
از قضا اگر عده ای جیره خوار غرب با اربده کشی مانع نشوند همین مردم ساده دل در تشییع هر شهیدی سنگ تمام خواهند گذاشت چه تشییع شهدای مرزبانی یا مدافع حرم
افسوس که نان بعضی ها در محو روحیه شهادت طلبی ست
چقدر این زمزمه ها آشناست
بعد از خروش مردم در بیست و دو بهمن و نه دی زمزمه رسانه های خارج نشین این بود : این ها درخت بودند اینها ساندیس خور بودند و حالا اینها هیاهو و تبلیغات است .
البته که چشمهای تیره شده نفوذ شهدا را نمیبیند
بله تشییع آقا محسن حججی هیاهوی تبلیغاتی بود اما نه از سوی حاکمیت، هیاهویی بود که این آقازاده باشرف با دل های مردم به راه انداخت. حججی با چشمهای ارامش وبا قامت با صلابتش چشمهای مردم ایران را گواه گرفت،چشم های اقا محسن حججی مردم را شاهد گرفت بر حقانیت شهدایی که سالها عده ای ناجوانمرد انها را مزدور میخواندند .آرامش محسن در هنگام اسارت گواهی شد بر اینکه هیچ مزدوری برای ذبح شدن و سلاخی شدن نذر نمیکند و اینقدر آرام و مصمم نخواهد بود. و این حق مردم بود که برای گواهی دادن بر حقانیت شهید در پیشگاه ملت حاضر شوند .این حضور میلیونی هرچند برای عده ای گزنده است اما پاسخ دلهای ازادی خواه مردمی است که چشمهای معصومانه و با صلابت شهید انهارا فراخوانده بود

حرکت زیبای دبیر محترم پرورشی مدرسه قرآنی نورالهدی
سرکار خانم پاپری
از گروه فرهنگی جهادی مرصاد
اهدا گل به دانش آموزان شرکت کننده در نماز عید سعید فطر

دیشب ...

خیالت ...

توی میدان سرم دور می زد

دوباره دلم

در گریبانِ اندوه خفت

باز خنجرِ درد

به گلویم نشست

و بغض بی قرار دلم

ذره ذره شکست

دیشب

دوباره

زیر بارانِ اشکهایم

سنگسار شدم

بین الحرمین

بدون تردید قطعه ای از بهشت است

آن زمان که در این زمین مقدس پا می گذاری

و با چشمانی اشکبار و وجودی سرشار از عشق و محبت

مولای خودت را در میان دو بارگاه نورانی می بینی

و نمی دانی که اول به پابوس کدامین آقا بروی!

وجودت دوتکه می شود و هرکدام به سوی گنبد و بارگاهی حرکت می کند

که دائم محل رفت و آمد فرشتگان مقرب درگاه خداوند متعال است

خوشا به سعادت آنانکه که هر سال به پابوس آقا  مشرف می شوند

نهم فروردین 1396

خیسم از شب گریه های بی امان

خسته در انتظار یک نگاه

روی مهتابِ  کز کرده

خیره خیره به رنگ ماه

پرم از یک بغضِ بی حساب

شکلِ یک شاعری بی کتاب

بغضِ عریونِ تنهایی

خسته در انتهای راه