می آیی
می روی
بی آنکه دیده باشی ام که رفت و آمدت را ندیده ام
می روی
بی آنکه لبخند مرا ترجمه کرده باشی
من
خنده می کنم
گریه می کنم
آب می شوم
من
بی آنکه آمده باشم،می مانم
بی آنکه رفته باشم، می فهمم
که رفتن
ناگزیر محالی ست که ترجمه اش در ماندن من است
و من
مانده ام که نرفته باشم.
همین.
