گذر زمان، تیک تیکِ لحظه به لحظه ی نفسِ بریده بریده ی خاطراتم هست

که در حصارِ پریشانیِ عمرم ، کند کند عبور می کند

و نبردِ ثانیه ها در کوچه پس کوچه های تــــردید ِ دلــم

 به بن بست آشفتگی میرسد و ساعت عمرم به خاموشی می گراید

دوباره مــــــن می مانم و پاهای شکسته ی رویــــــا

  و دستهای خیالی که به بهانه نیاز،دراز و درازتر می شوند اما هیچ گاه به او نمی رسند

دوباره فاصله ها را با نبردِ دل و احساسی خراشیده در تکرار بازی های سرنوشت

وجب به وجب قدم میزنم و به کوچه های خیالش ، کشیده می شوم

و در حصار تنهایی قلبم چنگ می زند به خیالش ، دوباره دلم تنگ می شود

چه می کند دلتنگی با دلم !! هر دم خــــــودش را در احساسم مـــــی پیچــــد

دلتنگی از چشمانم عبور می کند ، آسمانِ چشمانم کبــــود می شود

من اشــــک می ریزم ، و رویـــــای خواستنش از چشمانم می پــــرد

اندوهی تلخ در پسِ چشمانم می نشیند و زخــــم دلـــــم بیدار می شود

دوباره تردید به جانم می افتد،دوباره دلتنگی بی تــــــاب می کند

و آیینه چشمانم بارانی و من در زاویه های خواستنش غرق می شوم

حواسم را پرت می کنم و دوباره شبــ ـم به رویا تبدیل می شود

دوباره آغوشـــــم بــــاز و دوباره پـــــــر می شوم  از خیـــــال

مثل عَطرِ بهار نارنج ، وجودش را ذره ذره نفس می کشم

عَطر نفسش را که در دستانم می ریزد ، دلـــم بوی پرواز می گیرد

جرعه جرعه نفسش را می بلعم تا تمام خالی ی من، پر شود از عطرِ وجودش

با هر نفس ، بوی نفسش را که پنهان کرده میان لبهایش ، نفس می کشم

و گرمای مطبوع احساسی که ، بین دو لبــــم لمس می کنم

 در دایره خیال ، هُــــرم نفس هایش را که بر گونه هایم می بارد

 و وزشِ دست هایش ،شانـــه های بهت زده ام را تکان می دهد 

خیال پر احساسم را بر روی لوح دلش نقش می بندم و مستی دیگری می آفرینم

نگاهم را به گریبان نگاهش می دوزم و دلم را به آغوش خیالی ، با خیالش می بندم

انگار قلبم را دستی به سمت خویش میکشد ، انگار که آن دست با دلم قرابتی دارد

و من انتظار ِیک وزش از آن دست ، که زلف پریشانم را نوازش دهد

شبهای پاییزِ من ، رویای این دیدارها مرا به انتظار می کشد

دوباره شب و تنی لرزان و نفسی تب دار از خراشِ خاطره های نمناک

نیمه های شب ، یادش را که نفس می کشم ،حسِ غریبم غمناک می شود

دوباره دلم بارانی ، خوابم خیس و خاطراتـــ ـم نمناک می شود

وقتِ خواب ،تا انتهای بیداری،رویـــای او را،در بستان خیالم ،در خماری چشمانم

بر رخ ثانیه ها ، متورم شده از وهم و خیال ، رج  به رج  می بــافم

توی بغض هایم هنوز امید موج می زند ، گوشه لبم ، تلخند کمرنگ می شود

امــا ، لذت اظهـــار احساسم ، همیشه به تلخی ابــــراز می شود